بسم الله الرحمن الرحیم

محمد بن سلیمان از پدرش روایت کند که گفت : روزى در محضر امام صادق (علیه السلام ) بودم که ابوبصیرنفس زنان وارد شد و چون در جاى خود قرار گرفت حضرت صادق (علیه السلام ) رو به او کرده فرمود: اى ابا محمد این نفس زدنت از چیست ؟
ابوبصیر: قربانت اى فرزند رسول خدا سالمند شده ام و استخوانم باریک گشته و مرگم نزدیک شده در صورتیکه نمى دانم وضعم در آخرت چگونه است ؟
امام (علیه السلام ): اى ابا محمد تو هم چنین مى گوئى ؟
ابوبصیر: چرا چنین نگویم ؟ قربانت گردم .
امام (علیه السلام ): اى ابا محمد مگر نمى دانى که خداى تعالى جوانان شما را گرامى داشته و از پیران شما حیا دارد؟
ابوبصیر: قربانت چگونه جوانانرا گرامى دارد و از پیران حیا کند؟!
امام (علیه السلام ): خدا جوانانرا گرامى داشته از اینکه عذابشان کند و از پیران حیا کند که از آنها حساب بکشد.
ابوبصیر: قربانت آیا این مقام ویژه ما (شیعیان ) است یا براى عموم اهل توحید و یکتا پرستانست ؟
امام (علیه السلام ): نه به خدا مخصوص شما است نه همه مردم .
ابوبصیر: قربانت اینان به ما لقبى داده اند که پشت ما شکسته و دلهاى ما مرده است ، و زمامداران و والیان به خاطر همین لقب خون ما را حلال مى شمرند - روى حدیثى که فقهاى آنها بر ایشان روایت کنند.
امام (علیه السلام ): مقصودت لقب (رافضى ) است ؟ (رافضى به معناى ترک کننده و واگذارنده است ).
ابوبصیر - آرى .
امام (علیه السلام ): نه به خدا سوگند اینان شما را بدین نام نخواندند بلکه خدا شما را بدان نامیده است اى ابا محمد آیا ندانى که هفتاد نفر از بنى اسرائیل چون گمراهى فرعون و قومش را دیدند آنها را واگذاردند به موسى که او را در هدایت دیدند پیوستند، و آنها را در لشگر موسى (رافضى ) نامیدند چون فرعون را واگذاردند، و آنها در میان لشگر موسى از همه در عبادت کوشاتر و نسبت بدوستى موسى و هارون و فرزندانشان از همگى محکمتر بودند، پس خداى عزوجل به موسى وحى فرمود: که این نام را در تورات براى آنها ثبت کن زیرا من آنها را به این نام نامیده ام و این نام را بدانها عطا کرده ام ، موسى (علیه السلام ) آن نام را براى آنها ثبت فرمود، و پس از آن خداوند این نام را براى شما ذخیره کرد تا آن را به شما عطا فرمود: اى ابا محمد اینان خوبى را واگذاردند و شما شر را واگذاردید، مردم به دسته هاى مختلف پراکنده شدند و به شعبه هاى زیادى منقسم گشتند، و شما در شعبه خاندان پیامبرتان در آمدید و بدان راهى که آنان رفتند شما هم بدان راه رفتید، و همان را که خدا براى شما انتخاب فرمود شما برگزیدید و همان را که خدا خواست خواستید، مژده باد بر شما، و باز هم مژده باد بر شما، که به خدا سوگند شمائید مورد رحمت حق که هر کارى از نیکوکارتان پذیرفته گردد، و از بد کارتان گذشت شود، هر که روز قیامت بدون آن عقیده اى که شما دارید به پیشگاه خداى عزوجل بیاید، نه کار نیکى از او پذیرفته شود و نه از کارى از کارهاى بد او گذشت شود، اى ابا محمد آیا خوشحالت کردم ؟
ابوبصیر، قربانت ! بیفزا!
امام (علیه السلام )، اى ابا محمد خدا عزوجل فرشتگانى دارد که گناهان را از دوش شیعیان ما بریزند چنانچه باد خزان برگهاى درختان را در فصل آن (پاییز) بریزد، و این است معناى گفتار خداى عزوجل :
و آنانکه حامل عرشند و آنها که در گرد آنند بستایش پروردگارشان تسبیح گویند و بدو ایمان دارند و براى مؤ منان آمرزش خواهند) (سوره مؤ من آیه 7) و به خدا آمرزش خواهى آنان براى شما است نه براى همه مردم ، اى ابا محمد آیا خوشحالت کردم ؟
ابوبصیر، قربانت ! برایم بیفزا!
امام (علیه السلام ) فرمود: اى ابا محمد همانا خداوند در قرآنش شما را یاد کرده و فرموده : مؤ منان مردانى هستند که وفا کردند به پیمانى که با خدا بسته بودند، برخى از ایشان مدت خود را بسر برده (و از این جهان رفتند) و برخى چشم به راه (مرگ )اند و به هیچ وجه تغییرى نیافته اند، (سوره احزاب آیه 23). شمائید که وفا کردید بدان پیمانى که خدا در مورد ولایت ما از شما گرفته بود، و شمائید که دیگرى را به جاى ما نگرفتید، و اگر چنین نمى کردید خداوند شما را سرزنش کرده در آنجا که فرماید: (بیشتر آنها را به پیمانى پاى بند نیافتیم و بیشترشانرا فاسق و بدکار یافتیم ) (سوره اعراف آیه 102) اى ابا محمد خوشحالت کردم ؟
ابوبصیر، قربانت ! برایم بیفزا!
امام (علیه السلام )، اى ابا محمد خدا شما را در قرآن خود یاد کرده که فرماید: (برادرانى هستند در روى تختها روبروى همدیگر...) (سوره حجر آیه 47) به خدا سوگند جز شما را به این سخن قصد نکرده است آیا خوشحالت کردم اى ابابصیر؟
ابوبصیر، قربانت گردم ! برایم بیفزا!
امام (علیه السلام ) فرمود: (در آنروز دوستان دشمن همدیگرند بجز پرهیزکاران ...) (سوره زخرف آیه 67) بخدا سوگند کسى دیگر را جز شما به این سخن قصد نفرموده است . اى ابا محمد خوشحالت کردم ؟
ابوبصیر، قربانت برایم بیفزا.
فرمود: اى ابا بصیر همانا خداى عزوجل ما و شیعیان و دشمنانمانرا در یک آیه از قرآن خود یاد فرموده آنجا که فرماید: (آیا یکسانند آنانیکه مى دانند و آنانیکه نمى دانند. جز این نیست که صاحبان خرد اندرز مى گیرند). (سوره زمر آیه 9) و مائیم آنانکه مى دانند و دشمنان مایند که نمى دانند و صاحبان خرد شیعیان مایند، اى ابا محمد خوشحالت کردم ؟
ابوبصیر، قربانت گردم برایم بیفزا.
فرمود: اى ابا محمد به خدا سوگند خداى عزوجل در آیه ذیل هیچیک از اوصیاء پیمبران و پیروانشانرا جدا نکرده جز امیر مؤ منان على (علیه السلام ) و شیعیان را که در قرآنش فرماید و گفته اش حق است : (روزى که دوستى براى دوست خود کارى انجام ندهد، و آنها یارى نشوند، جز آنکه خدایش ‍ رحم کند...) (سوره دخان آیه 42) و مقصود خداوند از این آیه على (علیه السلام ) و شیعیان اویند اى ابا محمد آیا خوشحالت کردم ؟
ابوبصیر، قربانت گردم ، برایم بیفزا!
فرمود: اى ابا محمد همانا خداى تعالى شما را در قرآن یاد کرده آنجا که فرماید (اى بندگان من که درباره خویش زیاده روى کردید از رحمت خدا نومید نشوید که به راستى خدا همه گناهان را مى آمرزد و همانا او آمرزیده و مهربان است ) (سوره زمر آیه 53) به خدا سوگند جز شما از این سخن ، دیگرى منظورش نبوده ، آیا خوشحالت کردم اى ابا بصیر؟
ابوبصیر، قربانت گردم ، برایم بیفزا!
فرمود: اى ابابصیر همانا خداوند شما را در قرآن خود ذکر کرده که فرمود: (اى شیطان ) به راستى که تو را بر بندگان (خاص ) من تسلطى نیست ) (سوره حجر آیه 42) به خدا سوگند از این سخن جز امامان و شیعیانشانرا قصد نداشته ، آیا خوشحالت کردم اى ابا محمد؟
ابوبصیر، قربانت گردم ، برایم بیفزا!
فرمود: اى ابا محمد همانا خدا شما را در قرآن خود یاد کرده که فرماید: (آنان همدم کسانى هستند که خدا نعمتشان داده از پیمبران و راستى پیشه گان و جانبازان و شایستگان و چه نیکو رفیقانى هستند) (سوره نساء آیه 69) در این آیه مقصود از پیمبران رسول خدا (صلى الله علیه و آله ) است ، و راستى پیشه گان و جانبازان مائیم ، و شایستگان شمائید، پس نامور شوید بشایستگى و صلاح چنانچه خداى عزوجل شما را چنین نامیده اى ابا محمد آیا خوشحالت کردم ؟
ابوبصیر، قربانت گردم ، باز هم برایم بیفزا!
فرمود: اى ابا محمد همانا خدا شما را یاد کرده در آنجا که از زبان دشمن شما در دوزخ چنین حکایت کند که فرمود: (و گویند چرا ما نمى بینیم مردانى را که از اشرار مى شمردیم و تمسخرشان مى کردیم ، یا شاید دیدگان (از دیدنشان ) خیره گشته است ) (سوره یس آیه 62) به خدا سوگند مقصود و منظور از این آیه کسى جز شما نیست ، که شما در نزد مردم این جهان اشرار محسوب شده اید به خدا سوگند هنگامیکه شما در ناز و نعمت خواهید بود آنان در دوزخ سراغ شما را گیرند، اى ابا محمد آیا خوشحالت کردم ؟
ابوبصیر، قربانت باز هم بفرمائید:
فرمود: اى ابا محمد (اینقدر بدان که ) آیه اى نیست که به بهشت رهبرى کند و بهشتیان را به خیر یاد کند جز آنکه درباره ما و شیعیان ما نازل گشته ، و آیه اى نیست که به سوى دوزخ سوق دهد و اهل آن را به بدى یاد کند جز آن که درباره دشمن ما و مخالف با ما نازل گشته آیا خوشحال شدى اى ابا محمد؟
ابو بصیر، قربانت برایم بیفزا!
فرمود: کسى بر کیش ابراهیم نیست جز ما و شیعیان ما، و سایر مردم از آن بر کنارند اى ابا محمد آیا خوشحالت کردم ؟
و در روایتى است که ابوبصیر گفت : مرا بس است . ))

منبع: گلستان آل محمد- شیخ کلینی